Ρακένδυτη πολιτεία δίχως εκπλήξεις, δίχως όνειρα, όνειρα στάζουν τα δάκρυα των προσδοκιών μου. Φοράω φωνές που μιλάνε ήρεμα δρασκελώντας στο σώμα σου για τον περίπατό μου. Αιχμάλωτος στην περασμένη σου αιωνιότητα, στα φωτεινά σοκάκια του οράματος σου. Κεντώ την σπορά του μέλλοντος, με δάκτυλα, βουτηγμένα στην δροσιά των κατεδαφισμένων ποταμών σου. Λεηλατούνται εικόνες , ιδέες και νοήματα το χώρο βεβηλώνοντας τις βρόμικης καρδιά σου. Αντανακλάσεις σε βιτρίνες με περάσματα που αμφισβητούν τις προθέσεις και την ακεραιότητα της θωριά σου. Ρακένδυτη πολιτεία που αλλάζεις ονόματα, γυρνώ στα σκισμένα πεζοδρόμια του μυαλού σου, καθώς απλώνονται ιστορίες μοναξιάς που δεν μ' αφήνουνε να φανταστώ, την άλλη όχθη του ουρανού σου. Κερεντζής Λάμπρος
Ποιητικός Λόγος